هدیه آسمانی ما

وای وای وای ...چی بگم از شیطنتات ..اینقد شیطونیات قشنگه که دلم نمیومد چندتاشو ننویسم . چند تا عروسک پسر هم واست خریریم که خیلی بهشون علاقه نشون میدی و تا با کمک اونها کارهای بد و خوبو یاد بگیری. کارهای خوبو تو انجام میدی  و کارهای بدو اونا انجام میدن ..تازه وقتی کار بد میکنن میری میاریشون که دعواشون کنیم. اسماشون. چیچیل. گیگیلی و فلفلی هست. از کتاب خوندت بگم که کتابو میگیری جلوت و مثلا به شکلاش اشاره میکنی و زیر لب هم زمزمه میکنی. از نوازندگیت بگم از روزی که بابا واست گاو پیانو رو خریده پدر باطریشو در آوردی .   از ریختو پاشت بگم که دیگه اتاق تمیز نداریم .اتاق پر از اسباب بازیها و متکاهات ....

عزیز دلم اینقد شیطون شدی و وقتمونو پر کردی که مثل قبل نمیتونیم بیایم وبلاگت نفسم ببخش پسر خوشگلم. امروز با بابا تصمیم گرفتیم که برات کفش بخریم و کم کم دیگه مستقل بتونی راه بری .اخه چندروز پیش که رفتیم مطب آقای دکتر واسه چکاپ ماهانت خیلی اصرار داشتی که بتونی تنهایی تو مطب راه بری  امروز صبح که بابا از سرکار اومد گفت که آماده شیم بریم برا پسر گلم کفش بخریم و تصمیم گرفتیم که بعد مدتها تو رو هم با خودمون ببریم بعدم یه کفشی رو که من نشون کرده بودم از قبل رو رفتیم ببینیم که متاسفانه اندازه پاهای کوچولوت نبود و برا پاتون بزرگ بود و خشبختانه یه کفش خوشگلتر اندازه پاهای خوشگلت بود که خودتم خیلی خوشت اومده بود و همکاری کردی ...

هنووز باورم نمییشه داری راست راست جلوم راه میری....عمر مامان  الهی فدای پاهای کوچولوت و قدمهاش برم...انگار همین دیروز بود که توی بیمارستان یه پسر ناز کوچولوی دوکیلیویی رو دادن بغلم و گفتن اینم شاهزاده ات..اونروز همش غصه میخوردم چطوری تو رو بزرگ کنم اما روزها مث باد گذشت باتمام سختی هاش قشنگترین روزهای عمرمونو رقم میزد ....خیلی وقت بود که منتظر بودیم راه بری.. بابا تلاش زیادی میکرد قربونت برم هنوز یاد نگرفتی چندثانیه رو پاهات بایستی و بابا تلاش زیادی میکرد که با این وضعیت بازم راه بری...خیلی باهات تمرین میکردیم خودتم خیلی دوس داشتی و با تشویق ما ذوق میکردی اما رو پنجه هات وایمیستادی و کف پاهاتو زمین نمیزاشتی....تا اینکه بالاخره تو روز...